Дар шароити кунунӣ проблемаи асосӣ, ки ҷомеаро ба ташвиш овардааст, ин шомилшавии сокинон ба ҳизбу ҳаракатҳои экстремистӣ ва террористӣ мебошад, ки ин рафтори баъзе аз ин афрод боис мегардад, ки дар оила нохӯшиҳои пайдарпай рӯй медиҳанд. Дар ин миён фарзандони ноболиғи онон дар гиру дори зиндагӣ бо ин рафтори гумроҳонаи пайвандони хеш дар ҷомеа ҷойгоҳи номуайян пайдо мекунанд, ки бисёр сахту сангин аст.

Метавонем аз ин афроди гумроҳ номбарӣ намоем, ки ӯ сокини шаҳри Истиқлол, кӯчаи А. Лоҳутӣ, хонаи 21, ҳуҷраи 1 Абдурасулова Роила Шаимкуловна мебошад, ки даст ба амалҳои номатлуб зада, бо ҳаракатҳои хусусияти экстремистӣ дошта, дар кишварҳои гуногун, махсусан аз Федератсияи Россия ба давлатҳои Туркия ва Озарбойҷон сафар кардааст.

Солҳои охир яке аз мушкилиҳое, ки тамоми ҷомеаи муосирро фаро гирифтааст, ин экстремизм, терроризм ва дигар зуҳуроти номатлубу хатарзо мебошад. Намояндагони гурӯҳҳои даҳшатафкан, дар навбати аввал, бо одамоне кор мекунанд, ки таҷрибаи кофии рӯзгор надоранд, донишҳои дунявӣ ва диниашон сатҳӣ буда, дар зиндагӣ бо мушкилоте, чун қашшоқӣ, бекорӣ, муҳоҷират ва монанди ин дучор шудаанд. Бо назардошти он ки тағйироти афкору рафтори афроди ҷалбшаванда, тадриҷан ноаён сурат мегирад ва зери ниқоби асосҳои диние, ки ба тарзи шубҳанок тафсир мешаванд, атрофиён на ҳамеша метавонанд сари вақт нишонаҳои ташвишоварро пай баранд ва дар натиҷа фурсатеро, ки дахолат кардан ва дигар кардани ҳолат имкон дорад, аз даст медиҳанд. Аз ҳамин сабаб, намояндагони мақомоти давлатӣ, сохторҳои динӣ, маориф дар мавриди тадбирҳои пешгирӣ дер мекунанд, ки он боиси вусъат пайдо намудани радикализим, ифротгароӣ ва даҳшатафканӣ дар байни ҷавонон мешавад.

Истиқлол йилларининг бошиданоқ давлатимиз душманлари, асосан наҳзатликлар хориҷлик дӯстлари билан алоқа қилиб, халқ урушини юзага келтиришди, афсус ки бу ҷанг исломий давлат ташкил қилиш шиори остида авҷ оларди, лекин бу ишлар бирор наҳзатликлар маданиятию фарҳангига тӯғри келмас эди. Улар халқ олдида наҳзат дину диёнати ҳақида ҷар солишар, парда ортида эса қаллоблику одам ӯлдириш нақшасини тузишарди, оқибатда бу урушда 100 мингдан ортиқ инсонлар қурбон бӯлишди. Янги истиқлолга қадам қӯйган тоҷик давлати илдизидан бу харобликка юз тутар, бу эса наҳзатликлар учун куч қувват бағишларди. Улар тоҷик халқининг қора кунлари ғалаба қозонамиз деб уйлашарди, лекин Парвардигор бу халқ урушига раҳм қилди ва фарзандлар фарзонасига давлатдорликни қӯлга олиб, комил одиллик томон анча азият чекишса ҳам, юксак мақсадлар сари интилишарди. Буюк инсонлар ҳам “Яхши ният ва ободлик сари интилиш, охири тинчликка етаклайди” деб беҷизга такилашмаган. Ва Ваҳдат миллийлиги қӯлга киритилгач эзгу орзу ва ниятла унда муҷассам булайверади.